Onze lijst met beste PS5-games, van Astro’s Playroom tot Ratchet and Clank.
De PlayStation 5 is nog jong als het om consoles gaat en nog steeds moeilijk te krijgen, hoewel de voorraad nu iets betrouwbaarder begint te worden. Maar er is al een ontluikende lijst met geweldige games om uit te proberen. Natuurlijk kun je er ook bijna de hele PS4-catalogus op afspelen via achterwaartse compatibiliteit, dus zelfs in dit vroege stadium heb je al een overvloed aan keuze. Om je te helpen die keuze te beperken, ga je naar onze lijst met beste PS4-games, die een aantal fantastische aanbevelingen bevat, van klassiekers tot onbekende games.
Voor deze lijst richten we ons puur op echte PS5-games, dus games die exclusief zijn voor de console (waarvan er op dit moment maar een paar zijn, zoals Ratchet and Clank: Rift Apart), generatie-overschrijdende releases die tegelijkertijd op de PS4 verschijnen (zoals Hitman 3) en eerdere PS4-games die zijn bijgewerkt met belangrijke PS5-only patches (zoals Control: Ultimate Edition). Omdat de machine nog zo jong is, hebben we ons beperkt tot slechts 13 keuzes, maar je kunt verwachten dat deze lijst snel zal groeien naarmate de bibliotheek voor Sony’s nieuwste machine verder wordt uitgebouwd.
Demon’s Souls
Het debat over From Software’s beste game zal blijven woeden tot de laatste sintels zijn gedoofd, maar je kunt er niet omheen met welke game het allemaal is begonnen. Demon’s Souls uit 2009 was niet alleen de geboorte van een genre, maar legde ook de lat hoger voor duistere avonturen in videogames. De game schonk ons een diepgravende, in het steen gekraste lore, uitmuntende gevechten waarin je ijzer tegen harnassen laat klotsen en een sfeer om voor te sterven.
Dat dit alles op de PlayStation 5 opnieuw tot leven wordt gewekt en wordt verfijnd, is echt een fantastisch iets. In veel opzichten is dit de ideale launchgame en de ideale begeleiding wanneer je je PS5 voor het eerst ophaalt. Dit is een klassieker waarvan het erfgoed en de uitmuntendheid buiten kijf staan, en die dankzij Bluepoint’s uitputtende make-over met een verschroeiende trouw wordt afgeleverd. Is de oorspronkelijke FromSoft-game de beste? Dat debat zal nooit beslecht worden, maar voor nu is dit de meest indrukwekkende die je momenteel kunt spelen.
Astro’s playroom
Gebundelde software voelt als iets uit een glorieus verleden, net als Astro’s Playroom van Team Asobi: een briljant, fantasierijk platformspel van de oude stempel dat op elke PS5 is voorgeïnstalleerd en dat als een dolle door het verleden van PlayStation loopt, van de originele demodisc die bij Sony’s allereerste videogameconsole werd meegeleverd tot geliefde klassiekers als Ape Escape, Gravity Rush, Bloodborne en nog veel meer.
Tegen de tijd dat de korte speelduur van zes uur van Astro’s Playroom erop zit, heeft deze game zijn plaats naast deze PlayStation-klassiekers meer dan verdiend. Het is meer dan een nostalgisch uitstapje, het is een inventief en uniek tactiel platformspel dat de PlayStation 5 tot zijn recht laat komen en onderstreept dat Team Asobi een van Sony’s beste troeven is als het op de ontwikkeling van videogames aankomt.
Spider-Man: Miles Morales
Wat is er beter dan een grote triple-A blockbuster? Een niet-zo-grote triple-A blockbuster, zo blijkt. Net als Uncharted-spin-off The Lost Legacy is Spider-Man: Miles Morales van Insomniac een verbetering ten opzichte van het origineel, omdat het zoveel vet wegsnijdt uit moderne big-budgetgames en een open-wereldavontuur aflevert dat net zo strak en gestroomlijnd is als het pak van een superheld.
Het helpt dat Miles Morales een hoofdrol heeft gekregen en – sorry, beste Peter Parker – hij tilt het geheel op. Zijn slungelige nervositeit terwijl hij die zijden touwen leert, is het perfecte voorbeeld terwijl je onhandig door Harlem en Manhattan scheurt. Oh, en we moeten waarschijnlijk ook vermelden dat dit ding absoluut prachtig is op PlayStation 5 – een blockbuster-spektakel voor een blockbuster-machine.
Control: Ultimate Edition
Cor, wat is dat voor lettertype? En waar haal je die up-lighters vandaan? En is dat een monstera, schuilend in een betonnen bloembed? Control is bijzonder. Het is een slim en snel actiespel van de mensen achter Max Payne, maar het is ook een hele wereld die in een prachtig, angstaanjagend, modern kantoorgebouw uit het midden van de eeuw is gepropt. De belichting is van Kubrick, de vloeren zijn van Harry Gesner. Je kunt vuilnisbakken omgooien met je geest, zombies neerschieten met een pistool dat in een ander soort pistool verandert, en zelfs een kamer vol Post-it-briefjes blootleggen.
Het beste aan Control is dat het weet wanneer het zichzelf serieus moet nemen, zoals met de perfecte animatie voor een projectiel dat een archiefkast raakt, en wanneer het moet genieten van de campy onzin, wat over het algemeen is waar het plot en de world-building om de hoek komen kijken. Met een mooie upgrade voor de PS5 heeft deze game er nog nooit zo goed uitgezien.
God of war
Sony lijkt soms zo dol te zijn op Oscar-bait ellende dat je vergeet hoe leuk zelfs de meer sombere games kunnen zijn. Is God of War somber? De hoofdrolspeler worstelt met het vaderschap en een midlifecrisis, dat is zeker, maar hij sluit ook vriendschap met reuzenslangen en op een gegeven moment slaat hij Faraday uit Lost door een berg heen.
Het is prachtig spul – dat nu, dankzij een update, met een zijdezachte 60 frames per seconde draait op PS5 – een Metroidvania verpakt in luxueuze mythische details, en aangedreven door een heerlijk bruut stukje theater wanneer je je bijl in iemand smijt en hem vervolgens god-brain terug in je hand stopt, terwijl iedereen om je heen uitbarst in fonteinen van hete Lucozade. Niet slecht, Sony, maar kunnen we snel een andere Sly Cooper krijgen?
WRC 9
De kwaliteit van de WRC-serie komt misschien als een verrassing voor de meer casual racegamefans, en dat is begrijpelijk. Nadat de serie onder het toeziend oog van de immer industriële bende bij Milestone voortkabbelde, werd er niet veel verwacht toen de officieel gelicenseerde rallyserie met WRC 5 overging naar het nieuwe bedrijf Kylotonn. Maar wat er sindsdien is gebeurd, is niet minder dan opmerkelijk.
De serie is van een arcade-spel uitgegroeid tot een harde kijk op een ietwat ondergewaardeerde gouden eeuw voor de sport, met auto’s die net zo krachtig en ontzagwekkend zijn als die uit de hoogtijdagen van de Groep B. WRC 9 is het hoogtepunt van dat alles, en is de maatstaf van – misschien zelfs superieur aan – Dirt Rally 2.0 als het gaat om off-road kicks. De PS5-versie, met het briljante gebruik van de haptische eigenschappen van de DualSense-controller en de adaptieve triggers in combinatie met een framerate van 60 fps, maakt de zaak helemaal af.
Destiny 2
Destiny 2 is niet de makkelijkste game om je hoofd bij te houden. Als je je hebt laten verleiden door de free-to-play-versie, is het eerste wat je waarschijnlijk opvalt: waar moet ik beginnen? Als je de snelle introductiemissie van de game uitspeelt, heb je waarschijnlijk een heleboel keuzemogelijkheden en weet je niet precies wat de beste optie is.
Maar voor degenen die al geïnvesteerd zijn, is Destiny waarschijnlijk het beste wat het in jaren is geweest, dankzij een uitstekende uitbreiding in Beyond Light en een revolutionaire next-gen update die alles een boost geeft, van snellere laadtijden tot enorm verbeterde prestaties die de prachtige omgevingen en gevechten van de game op hun best laten zien.
Het is genoeg om je van harte aan te raden Bungie’s shooter nog een kans te geven (als je dat doet, raden we je aan je op te frissen met de tutorial in New Light en vervolgens elke verhaalcampagne in volgorde te spelen voordat je je met vrienden aan dungeons en raids waagt) – en dankzij cross-save-ondersteuning voor alle platforms is dat makkelijker dan ooit.
Ratchet and Clank: Rift Apart
Persoonlijkheid is aan de orde van de dag in Ratchet and Clank: Rift Apart, zoals het altijd is als Insomniac het team achter de schermen is. Digital Foundry zal terecht wijzen op de technische hoogstandjes van zijn portals – die zelf tot in de puntjes met ray-tracing zijn bewerkt – maar wat net zo belangrijk is als de methode, is het effect.
Rift Apart is een luchtig spel, een licht spel. Het heeft verve en snap en panache en dat allemaal, maar het is gewoon zo’n plezier om in te zitten, boven alles. Het is eigenlijk een vrij bescheiden PS2-spel in de kern, verpakt in een buitengewoon duur jasje, en in veel opzichten is dat alles wat je zou kunnen wensen van een Ratchet and Clank-spel dat uitkomt op een PS5. Schiet dingen kapot, sla dingen kapot, verzamel dingen, step rond en laat je met warpsnelheid door bochten en langs achtbanen geslingerd worden. En het verhaal, trouwens, waarin de gloednieuwe, krachtige Rivet en Kit worden geïntroduceerd, is net zo goedhartig als alle andere. Wat een traktatie.
Hitman 3
De moderne Hitman-games gaan minder over het sluipen door met vijanden gevulde basissen en meer over het plannen van de perfecte moord in een Groundhog Day-achtig kader, en hebben in de loop der jaren een welverdiend en toegewijd publiek opgebouwd.
Zelfs als je te laat op het feest bent gekomen, is de derde game de beste plek om te beginnen. Hitman 3 bevat een aantal van de meest gevarieerde en inventieve levels in de reeks – het ene moment moet je je een weg banen door de menigte in een nachtclub zo groot als een pakhuis, het volgende moment los je een moordmysterie op in een Engels landhuis – en de mogelijkheid om levels te importeren uit eerdere games die je hebt gekocht (de kans is groot dat je het origineel al in je bezit hebt via PS Plus) zorgt ervoor dat het minder aanvoelt als een vervolg en meer als een best-of-pakket.
Op next-gen consoles schittert Hitman 3 dankzij de zo belangrijke laadtijden. Het is een zeldzame serie waarin experimenteren door middel van save scumming – het herladen nadat je iets riskants hebt geprobeerd, zoals het ‘subtiel’ laten vallen van een kroonluchter op je doelwit en kijken of je ermee wegkomt – actief wordt aangemoedigd, en de wetenschap dat je dit in een paar seconden kunt doen, voelt als precies de taak waarvoor SSD’s zijn gemaakt.
Fortnite
Onlangs vond in Fortnite een kort filmfestival plaats, waarin je tomaten naar een scherm met Creature Comforts kon gooien terwijl de Predator net buiten beeld pizza’s gaf en kreeg. Dit is een raar spel, maar het lijkt steeds meer een klassieker te worden: een perfecte hangplek met een zeer nippy Battle Royale er middenin geplakt.
En met zijn next-gen upgrade is het nog echt mooi ook, geweldige lichteffecten en een heerlijke draw distance die samengaan met een art style die het geheime wapen blijkt te zijn. Dit is een game waarin alles kan, en niets misstaat. Vraag maar aan de Predator.
Returnal
Als je Returnal uitspeelt, vraag je je op een gegeven moment af of Returnal überhaupt wel wil dat je het blijft spelen. Het beste woord ervoor is vijandig: een vijandige planeet, een vijandige (of op z’n minst ondoorgrondelijke) UI, een vijandige kern in het mechanische ontwerp. Dit is een keiharde bullet-hell rougelite – je gaat vaak dood, en als dat gebeurt moet je helemaal opnieuw beginnen.
Maar het voordeel daarvan is hoe goed het voelt om vooruitgang te boeken, om te zegevieren over een spel dat je gewoon absoluut lijkt te haten. Jezelf bevrijden van een parasiet, een nachtmerrieachtige storing verhelpen of die ene eindbaas verslaan, is hemels. Sommige gevechten zijn euforisch. Sommige wapens zijn magisch. Sommige van de “biomes” die je bezoekt – de benauwde, mecha-mistige derde is een all-timer – zijn gewoon sensationeel. Uiteindelijk is het een onzalig huwelijk tussen ouderwetse arcadehardcore en nieuwerwetse sci-fi actie. Gelukkig huwelijk of niet, het is iets wat je moet ervaren.
Hades
Het is niet ongebruikelijk dat één game alle game van het jaar-prijzen in de wacht sleept, maar het is wel heel ongebruikelijk als het om een kleinschalige indieproductie gaat – zoals het geval was met Supergiant Games’ Hades in 2020. Deze verbluffende, geraffineerde en ronduit sexy dungeon crawler, die zorgvuldig werd ontwikkeld tijdens een lange early access-periode, betoverde iedereen die hem speelde – en nu is hij beschikbaar op PS5.
Als Zagreus, de zoon van Hades, moet je keer op keer uit de onderwereld zien te ontsnappen, waarbij je onderweg voor willekeurige uitdagingen – en bonussen – komt te staan. De actie is fantastisch uitgebalanceerd en de personages zijn diepgaand en interessant, net als de schijnbaar bodemloze bron van verhalen die je elke keer dat je verder komt in het spel meemaakt. Het is een moderne klassieker.
Deathloop
Een van de meest onwaarschijnlijke console-exclusives sinds tijden, en niet alleen omdat het bedrijf dat het heeft gemaakt onlangs is overgenomen door Xbox. Dit is, op papier, zeldzaam spul. Het is een meeslepende sim, gemaakt door de meesters van dit zeer gespecialiseerde genre bij Arkane Lyon: een genre dat geliefd is bij de kenners, maar zelden een grote verkoper is, en dat de speler een enorme hoeveelheid vrijheid van actie biedt binnen de strakke grenzen van een claustrofobische en intense actiegame. Deathloop maakt het er niet eenvoudiger op met zijn op het hoofd draaiende tijdlusconcept en vreemde wereld van hedonistische, onsterfelijke, sci-fi supermoordenaars die gevangen zitten in een kitscherige jaren zeventig-setting. Het is een mix van Dishonored, Hitman, Austin Powers en Groundhog Day.
En toch werkt het gewoon, dankzij het briljante ontwerp dat Arkane’s vorige, toch al zeer verfijnde sjabloon verfijnt en tegelijkertijd de toegankelijkheid ervan vergroot en de funfactor opvoert. De buitengewoon coole art direction gaat heel ver, en de kers op de taart is de asymmetrische multiplayer endgame, geïnspireerd door Dark Souls, waarin spelers de games van anderen kunnen binnendringen en proberen hen te vermoorden terwijl ze spelen.
Voor meer gecureerde best-of lijstjes als deze, ondertussen, voel je vrij om te discussiëren in de commentaarsectie van het volgende, ook:
- De 15 beste Xbox Series X games
- De 20 beste Xbox One-games
- De 20 beste Nintendo Switch-games
- De 20 beste Game Pass-games
- De 25 beste VR-spellen
- De 20 beste racegames