Het was een raar jaar voor Gamescom in 2022; met de afwezigheid van twee van de grote drie (en Microsoft liet maar een paar Game Pass-hits zien), werd het schema vrijgemaakt voor kleinere uitgevers om hun beste beentje voor te zetten en te pronken met de goederen. Het resultaat? Een behoorlijk interessante en esoterische show, met een enorme focus op horror, en met de schijnwerpers die fel schijnen op studio’s die anders overschaduwd zouden zijn door hun first-party collega’s.
Kleinere uitgevers hadden toen een geweldige show. Of dat nu Koch was met System Shock, Dead Island 2 en Goat Simulator 3, of Krafton met Moonbreaker en The Callisto Protocol, de niet-Ubisofts en niet-Microsofts van Gamescom maakten een blijvende indruk. Maar onder hen was er één uitgever die me echt opviel, en je zult waarschijnlijk kunnen raden wie dat was op basis van de berichtgeving die ik en Alex Donaldson tot nu toe uit de show hebben uitgebracht. Het was Focus Home Interactief.
Als eerste is er Kwaad Westen: een spel dat je verkoopt als een Wild West Superhero, tot de tanden bewapend en kwaad over de vampierdreiging die het grensgebied van een prille VS dreigt te schudden. Gedeeltelijk Bulletstorm, deels Devil May Cry en deels Clint Eastwood via Tarantino Western B-film, Evil West heeft alles wat ik wil van mijn actiegames in 2022. Explosies, vuile monden, strakke en responsieve gameplay en de meest belachelijke, over-the-top onzin waar je om kunt vragen.
Flying Wild Hog weet wat het doet – kijk maar naar de Shadow Warrior-serie – dus je weet dat het spel in goede handen is. Of je nu vanuit je six-shooter schoten schiet op kratten met dynamiet die onverschillig zijn achtergelaten onder saloonbalkons, de weg ontwijkt van vampierbazen vol tanden en klauwen, of gewoon ronddwaalt door een kloof die lijkt op iets van H. R Giger verzonnen, houdt Evil West je bezig. Ik kan niet wachten om het volledige ding in handen te krijgen en het allemaal met een maat te spelen, terwijl ik de hele tijd mijn laarzen uitlach.
Vervolgens is er Een plaagverhaal: Requiem. Een vervolg op de slaperige hit uit het Xbox One- en PS4-tijdperk – A Plague Tale: Innocence – Requiem is veel meer van hetzelfde: hifi-graphics, een nadruk op stealth, diepe en verontrustende horror die in elke porie van de spel. Waar de eerste game je een zwak en kwetsbaar gevoel gaf, alleen kinderen die moesten overleven in een wereld die bezwijkt voor de pest en religieus fascisme, draait Requiem het script een beetje om.
In een demo van een uur op de stand, kreeg ik het vervolg van het verhaal van Amicia en Hugo te zien vanaf een manier om in de follow-up te komen – Amicia is zwaar gewond geraakt en lijkt niet veel kracht meer in haar te hebben. Hugo heeft zich opengesteld voor zijn oudere zus over zijn relatie met de ratten – hoe hij met ze kan praten, ze kan voelen, ze onder controle kan houden. Amicia lijkt aanvankelijk op haar hoede. Dit zijn slechts de fantasieën van een arme, getraumatiseerde jongen, toch? Nee.
Na een ontmoeting met enkele soldaten, boos op Amicia omdat ze een deel van hun aantal in een vorig hoofdstuk hebben afgeslacht, worden onze broers en zussen in de hoofdrol overrompeld: Amicia valt op de grond, haar hoofdwond belet haar verder te gaan. Hugo, radeloos en op het punt om weggejaagd te worden van zijn zus, roept de ratten toe – en de echte horror begint. Je bestuurt de zwerm, gek en knarsetandend, en je wordt gedwongen de bewakers te achtervolgen, weg te praten en het vlees van de botten te ontdoen van elk levend wezen op je pad.
Afgezien van het groteske karakter van het bewustzijn van een vijfjarige jongen in een horde ratten om je vijanden wreed te vermoorden, opent deze nieuwe monteur het ongecompliceerde stealth-karakter van de serie tot nu toe. Door dit te kruisen met een paar andere mechanica – nieuwe afstandsverwijderingen, meer opties met licht en vuur en een vernieuwde kijk op melee-gevechten – heeft A Plague Tale: Requiem alles in huis om de successen van zijn voorganger na te bootsen op een geheel nieuwe generatie. Het is zeker een culthit in wording. Probeer gewoon je lunch niet te verliezen tijdens het spelen.
Na de twee hands-on demo’s werden de aanwezigen van de Focus Home-stand naar een presentatieruimte geleid om de volgende een-twee-hit van de uitgever te krijgen: Atlas Gevallen en Aliens: Dark Descent. De eerste, zoals Alex al heeft opgemerkt, voelt aan als zoveel meer dan een XCOM-kloon, en is ook verrassend trouw aan de licentie waarop hij is gebaseerd. Het is een strategiespel met enkele op Diablo geïnspireerde buitsystemen, waardoor het niet alleen een uniek vooruitzicht is, maar ook een die echt lijkt te begrijpen wat de Aliens-licentie zo aantrekkelijk maakt. Ga door, Aliens: Fireteam Elite, er is een nieuwe spin-off in de stad.
Dan is er Atlas Fallen van Deck 13: een mythologisch fantasie-epos, waarin je wordt gecast als een lid van het tot slaaf gemaakte menselijke ras dat de macht krijgt om een toornige god van zijn troon te rukken met een goddelijke handschoen. Het is zeker geen Souls-achtig, in tegenstelling tot de vorige serie The Surge van de studio, en in plaats daarvan citeert het in plaats daarvan de triple-A-output van PlayStation zoals God of War en Horizon als inspiratie. In mijn ogen lijkt het meer op een moderne versie van Asura’s Wrath, of een ouderwetse dubbel-A actiehit… misschien zelfs de game die Too Human stiekem wilde zijn. Niets van dat alles is een slechte zaak; geef me in ieder geval meer actie-avontuur in het midden! Ik hou van dat spul.
Er zijn vier verschillende hoeken die de Gamescom 2022-inspanning van Focus Home Interactive ondersteunen, en dan: aan de ene kant is er een cult-hitvervolg dat gegarandeerd de tanden zal zetten van iedereen met Game Pass op scherp wanneer het later dit jaar wordt gelanceerd, ondersteund met een ball-to-the-wall actie-epos van een team dat niet in staat lijkt een slecht spel neer te zetten. Aan de andere kant zijn er twee nog niet bewezen games, maar met een goede licentie of een goed uitgangspunt erachter, zodat ze zeker weten dat ze iets opleveren dat je tijd (en hopelijk je geld) waard is.
Focus Home Interactive bewijst, met een schotel die tegemoet komt aan zoveel verschillende smaken, dat het alles in huis heeft om het op te nemen tegen de ‘grotere’ uitgevers. Nu we het einde van 2022 naderen, beginnen we een serieuze verschuiving te zien in de manier waarop uitgevers werken: de voorheen ‘onaanraakbare’ huizen van EA, Ubisoft en anderen beginnen macht te verliezen, en kleinere, meer geatomiseerde bedrijven worden meer ruimte innemen. Dan zijn er nog Embracer en THQ Nordic, die IP hamsteren en ongetwijfeld plannen maken met lange, lange staarten voor de toekomst van de console- en pc-markt.
Het is dus verfrissend om te zien hoe Focus Home Interactive deze show nagelt – echt begrijpen waar de eetlust van het gamepubliek in het algemeen op dit moment is, en hen kansen bieden om iets spannends te proberen. Iets nieuws. Focus Home Interactive won Gamescom 2022 voor mij, en dit is misschien wel het begin van een heel nieuw hoofdstuk voor de moedige Franse uitgever.