Brawlers hebben de afgelopen jaren niet zoveel bewegen en schudden gezien als andere genres. Ze lijken meestal vast te zitten in een fase waarin ze proberen te recreëren en te perfectioneren wat eerder kwam, en niet zozeer om dingen vooruit te helpen.
Ponsen, schoppen en worstelen zijn in de meeste van hen gemakkelijk te genieten – maar weinigen hebben echt het gevoel dat ze in onze moderne tijd uitkwamen, en nog minder willen dat je de ster van je actiefilm bent, net als Midnight Fight Express.
Ik heb Midnight Fight Express al in de gaten voordat het zelfs maar een officiële titel had. In het begin deelde solo-ontwikkelaar Jacob Dzwinel korte GIF’s van coole stunts en beat-downs, en iedereen zou gek worden. Ik bleef sceptisch; veel games zien er scherp uit in zorgvuldig bewerkte trailers, en iedereen die goed genoeg is in de gevechten van een game kan goud produceren.
Pas toen ik het in handen kreeg, klikte het allemaal. Dit is echt alles waar het voor gemaakt is.
Midnight Fight Express is een klassieke arcade-brawler in hart en nieren, maar een die gewoon niet mogelijk zou zijn geweest in het tijdperk van de klassiekers. Het is ook een game die de stappen zet die het medium sindsdien heeft gemaakt in zijn kernontwerp, waardoor een zeldzame mix van old-school cool en modern juweel ontstaat.
Voordat je de wet met je vuisten neerlegt, is het eerste dat opvalt hoe kort de levels van het spel zijn. Ze duren tussen de drie en 11 of 15 minuten en zijn ontworpen om tot in de perfectie te worden afgespeeld. Je eerste keer door is meer een proefrun; een repetitie waarbij je moet onderzoeken waar je tegenaan loopt en een strategie moet formuleren.
De game herkent dit, waardoor je je zorgen hoeft te maken over de meeste uitdagingen en geheimen totdat je de volgende tien keer hetzelfde niveau opnieuw probeert. Zodra je een level voltooit, worden je prestaties beoordeeld en de game somt maar al te graag alles op wat je hebt gemist (en de coole bewegingen waar je op dat moment niet slim genoeg aan was om aan te denken). Het spoort je aan om opnieuw op te starten en het beter te doen, zelfs voordat je tijd hebt om na te denken over wat de toekomst biedt. Je score, tijd en ranglijst worden allemaal bijgehouden – gelogd, wachtend tot je het beter doet.
Binnen de levels zelf kun je herstarten met een druk op de knop, dus als je iets verprutst, of je enige kans verliest om die ene vijand neer te halen op de specifieke manier die de uitdaging zei dat je zou moeten, kun je er meteen weer in. .
Er zijn 40 levels in Midnight Fight Express, die meestal ongeveer even lang zijn. Je kunt er vrij gemakkelijk doorheen komen zonder veel wrijving. Er zijn vaste moeilijkheidsgraden waaruit u kunt kiezen, of u kunt deze aanpassen aan uw specifieke behoeften. Je hebt controle over vijandelijke agressie, je eigen startgezondheid (en regeneratie), HUD-aanvalsindicatoren en zelfs of je na de dood opnieuw spawnt bij het laatste checkpoint of het level opnieuw begint.
Het duurde even voordat ik me realiseerde dat het er niet om gaat het spel af te maken, maar om het met stijl te doen. Zelfs op de meer uitdagende moeilijkheidsgraden (ik speelde op Hard), kon ik me met brute kracht een weg door levels banen. Pas toen bazen en bepaalde soorten vijanden erbij kwamen, werd het een uitdaging. De rest van de tijd krijg je genoeg gelegenheid om op dat moment iets cools te doen. Hogere moeilijkheidsgraden verhogen de druk alleen maar.
Als je een level voltooit, ontgrendel je een vaardigheidspunt en een beetje geld. Vaardigheidspunten kunnen worden uitgegeven in een van de zes verschillende bomen die paden bieden voor nieuwe bewegingen, tweaks om te pareren en tegen te gaan, uitgebreide finishers, een pistool dat je eens in de paar seconden kunt trekken – en een touw om je te helpen van je beste Schorpioen te leven leven.
Het geheel is gemakkelijk te begrijpen en aan het einde van het spel kun je ze allemaal ontgrendelen; u zult niet veel tijd besteden aan het uitzoeken hoe u kunt krijgen wat u nodig heeft. Je bent altijd verzekerd van een vaardigheidspunt de eerste keer dat je een level voltooit, en je kunt gemakkelijk een zet toewijzen of verwijderen vanaf dezelfde plaats. Het is intuïtief genoeg, hoewel het degenen kan teleurstellen die op zoek waren naar iets diepers.
Het doel is duidelijk voor jou om jouw versie van een coole stoere vent te creëren. Voor mij leunde dat zwaarder op finishers, voor iemand anders dat kon worden gepakt en ontwapend. Het is allemaal heel haalbaar.
Levelontwerp kan je echter soms in de weg staan om je cool te voelen. Vechten in hoeken is vaak lastig; de game verwijdert geen afsluitende muren, dus je zult moeten gissen als je vijandelijke silhouetten en die van jezelf leest.
Elk geld dat je verdient, kan echter worden gebruikt om je stoere persona te beïnvloeden: het wordt volledig aan cosmetica besteed. Dingen zoals handschoenen, hoeden, laarzen, shirts en broeken. Er zijn er zoveel om uit te kiezen in elke categorie, en de koelere zitten achter bepaalde uitdagingen. Je kunt je ook verkleden als een van de vijanden die je tegenkomt, wat grappig/desoriënterend kan zijn.
Ik heb gemerkt dat de aanpassingsfunctie ook een klein effect heeft op de gameplay. Later in het spel kan het aantal vijanden dat zichzelf (en andere objecten) naar je gooit een beetje hoog zijn. Met een kleurenschema dat je duidelijk en snel kunt identificeren in het midden van de chaos, kon ik reageren alleen dat beetje sneller.
Een van mijn favoriete dingen om te ontdekken in Midnight Fight Express was zien in welke nieuwe sandbox de game me de volgende keer zou brengen. Er zit zeker een element van stijl en esthetiek achter die keuzes. Wie van ons heeft zich niet voorgesteld om recht te spreken in een overvolle bar, op een bouwplaats, op de daken van een sloppenwijk, in een rijdende trein of in een openbaar toilet.
Je zult er constant versteld van staan welke leuke nieuwe gimmick je de volgende keer wordt toegegooid. Een niveau speelt zich bijvoorbeeld af in een ondergrondse metrotunnel met rijdende treinen. Je moet op ze letten, maar je kunt het ook timen alleen maar recht om het grootste deel van je aanvallers op hun pad te zetten voor een mooie en bevredigende multi-kill.
Tussen de standaard brawler-niveaus bevinden zich de zwakste aanbiedingen van de game. De achtervolgingsmissies blijven vaak hun welkom, ook al is het leuk om te zien welk scenario de game voor je heeft opgezet. Je hebt meestal beperkte controle, meestal fotograferend vanaf een bewegende boot/motor enz., en er is meestal niet genoeg ruimte om te manoeuvreren. Bij sommige van die niveaus stond ik op het punt om de moeilijkheidsgraad te verlagen om erdoorheen te komen. Het is een mooi schouwspel om te zien, maar niet zozeer om mee te maken.
De reguliere vechtspelniveaus zitten vol met dingen om naar delinquenten te gooien en als wapens tegen hen te gebruiken. Ze zullen niet aarzelen om hetzelfde voor u te doen, vooral met kartonnen dozen. Melee-wapens hebben meestal een beperkte duurzaamheid, dus je kunt er niet vaak op vertrouwen.
Je hebt vrijwel toegang tot dezelfde tools die je vijanden hebben. Als je je benadeeld voelt, kun je altijd voor een ontwapening gaan, of de wielder zo overweldigen dat ze hem moeten laten vallen. Zelfs de meer dodelijke opties – wat bepaalde vijanden in feite meer bedreigend maakt – kunnen worden opgepakt en gebruikt. Een hamer kan bijvoorbeeld een normale misdadiger gevaarlijker maken vanwege zijn grotere aanvalsbereik en zware klappen. Als je die maniak niet tot het einde laat, kun je ze prioriteit geven en hun wapen tegen alle anderen gebruiken.
Als er één tool is waarvan ik denk dat de game het zonder had kunnen doen, dan zouden het geweren zijn. De moeilijkheid is dat wanneer ze worden geïntroduceerd, de schalen uit de war raken. Je zou kunnen besluiten om eerst de wapendragende bozo uit te schakelen, waarna je een wapen krijgt dat te goed is om te laten liggen. Zelfs als er nog maar een paar kogels over zijn, zijn ze meestal genoeg om twee of drie vijanden met gemak uit te schakelen.
Het pistool dat je als secundair kunt gebruiken, heeft een lange afkoelperiode en laat je slechts één schot per keer afvuren. Dat had het echt kunnen zijn, maar de realiteit is dat je in bijna elk niveau in het midden tot het einde van het spel waarschijnlijk minstens één persoon tegenkomt met een pistool, jachtgeweer of sluipschuttersgeweer.
Het laatste derde deel van de game is daardoor bijzonder frustrerend, met meer vijanden met vuurwapens dan niet. Ik begrijp de constante noodzaak om te escaleren om je groeiende kracht bij te houden, maar ik had niet verwacht dat ik kogels en laserpointers in een vechtpartij in dezelfde mate zou ontwijken.
De actie stroomt echt goed in Midnight Fight Express. De door beweging vastgelegde bewegingen, op fysica gebaseerde objecten en interactieve omgevingen dragen allemaal bij aan dat gevoel. De game is echter niet erg consistent met wat wel en niet vernietigbaar is, en verkeerd raden kan ervoor zorgen dat je vast komt te zitten en het moment verpest. Afhankelijk van hun hoogte kun je over bepaalde objecten stoten, zoals tafels, maar het perspectief boven je hoofd maakt het moeilijk om te beoordelen. Deze verstoring kwam niet vaak voor, maar toen het gebeurde, voelde het alsof er een sleutel in de machine werd gegooid.
Ik had ook graag gezien dat er meer onoverwinnelijkheid was toegevoegd aan enkele van de langere zetten. Er zit zeker een tactisch element in om je te dwingen het juiste moment te kiezen om een finisher te doen, maar het spel gaat meestal voor cool boven tact, en het voelt niet goed om uit je uitgebreide zet te worden geslagen.
De enige echte flow-ruïner is echter de dialoog. Er is geen voice-acting in de game, dus je gaat lezen veel van dialoog.
Er zijn te veel van deze verdomde tekstballonnen overal. Ik zou ze kunnen verdragen in de verhoorkamer waar het grootste deel van het verhaal wordt verteld, maar als je je knokkels graag tegen de jukbeenderen van een of andere smeerlap wilt hebben, is lezen het laatste wat je wilt. Je begeleidende drone, bestuurd door een mysterieuze hacker, heeft meestal veel te zeggen en kan vermoeiend worden.
Het helpt niet dat je op een knop moet drukken om verder te gaan elk paragraaf. Ik weet dat het inhuren van professionele acteurs niet goedkoop is, maar zoveel van het geklets en achtergrondgeklets zou veel beter zijn geland als je het had gesproken terwijl je rondreed en in gevechten raakte, in plaats van alles volledig tot stilstand te brengen.
Tot het moment dat het een rare bocht naar links nam, was het verhaal redelijk voorspelbaar – wat nog een reden was dat ik er doorheen wilde knopen en tot het smakken wilde komen. Ik vond het niet erg boeiend, afgezien van een paar voorbeelden van referentiële komedie, terugbellen naar filmcitaten/andere games en minder dan subtiel politiek commentaar.
Het is weliswaar geen groot probleem, alles bij elkaar genomen. Als je nieuwsgierig bent naar het achtergrondverhaal van de hoofdpersoon en zijn plaats in het grotere geheel, zul je in veel van de missies NPC’s tegenkomen die een paar zinnen hebben over je vorige leven. Je wordt gestimuleerd om ze op te zoeken om je algehele beoordeling te verhogen, en om dat een beetje context over de gebeurtenissen te krijgen.
Terugkomend op de oorspronkelijke roem van Midnight Fight Express – al die GIF’s – kun je zien dat de ontwikkelaar wilde dat dat element van de game een rol speelde in de ervaring die verder ging dan het aanvankelijke Twitter-marketingpotentieel.
Aan het einde van elk level kiest het spel de coolste seconden en laat je ze opslaan als GIF. Dit was zeker een goede beslissing, maar hun kwaliteit en resolutie ontbreken. Ik wou dat er een manier was om in de game door de GIF’s van andere mensen te bladeren, maar zoals het er nu uitziet, zou je in plaats daarvan beter bediend kunnen worden door de ingebouwde instant capture van je console of pc.
Het is gemakkelijk om Midnight Fight Express aan te bevelen. Om te beginnen wordt het gelanceerd in Game Pass op de dag van release, 23 augustus. Maar zelfs als Game Pass geen factor zou zijn, zou het nog steeds de moeite waard zijn om te kopen voor hoe cool het je laat voelen, hoe goed het is ziet er in beweging uit – en het beste van alles: hoe het ervoor zorgt dat beide gevoelens toegankelijk zijn voor de meeste spelers.
Versie getest: pc. Code verstrekt door uitgever. Game ook beschikbaar op PS4 en Xbox One, met Switch in september.