Wat een sensatie was het om te zien GoldenEye 007 eindelijk onthuld om terug te keren op Nintendo Switch en Xbox. Natuurlijk gaan er al lang geruchten over, maar het was nog steeds een van de meest opwindende aankondigingen op een dag die, dankzij een Nintendo Direct en State of Play, behoorlijk vol zat.
Het was ook een aankondiging die plaats maakte voor vragen en zelfs een vleugje teleurstelling, aangezien een Xbox-versie werd bevestigd — maar het was gewoon niet wat we allemaal dachten dat het zou zijn.
Laten we het opsplitsen. GoldenEye komt naar de ‘Nintendo Switch Online’-abonnementsservice als een van de vele Nintendo 64-titels die beschikbaar zijn op die service. Het is een standaard NSO-release, wat betekent dat het speelbaar is zolang je het juiste NSO-abonnement hebt, en in wezen een geëmuleerde N64-game-rip is, met tweaks en aanpassingen door Nintendo om het op Switch te laten werken en om extra af te handelen functies zoals online spelen.
Dat betekent dat de Switch-versie van GoldenEye grotendeels identiek is aan het origineel (het heeft bijvoorbeeld nog steeds een 4:3-presentatie), maar het heeft wel de nodige hooks voor online spelen, net zoals dingen als Mario Kart 64 doen binnen de NSO wikkel.
Ondertussen krijgt Xbox zijn eigen, nieuwe, bijgewerkte versie van de game – en dit is waar dingen bijzonder raar beginnen te worden. Deze nieuwe versie van GoldenEye lijkt een directe poort te zijn, maar het is ook een poort die uitsluitend is gebaseerd op het origineel van de N64, met minimale verbeteringen. In feite is het waarschijnlijk dezelfde oplossing voor het spelen van een uprezzed N64-spel als voor sommige andere titels in Rare Replay, zoals Conker’s Bad Fur Day.
Het heeft een breedbeeld 16:9-presentatie en wordt weergegeven in een heldere 4K, maar verder lijkt het identiek aan het origineel. Dat omvat, schokkend genoeg, geen online modi – multiplayer is in, maar alleen als wat Xbox de “iconische split-screen lokale multiplayer-modus” noemt, die spelers aanmoedigt om “naar de bank te gaan in een strijd van verstand en vaardigheid.”
Ik bedoel, om te beginnen, in welk bizarro inside-out universum leven we waar de Nintendo-versie van deze klassieke shooter online kan worden gespeeld terwijl Xbox offline groter wordt? Maar ook, dankzij een hele reeks lekken met GoldenEye, weten we allemaal beter. Vooral dat maakt de teleurstelling hard bijten. Om het te begrijpen, is een kleine geschiedenisles vereist.
In de late jaren 2000 had Rare de taak op zich genomen om GoldenEye voor de Xbox 360 te remasteren, maar de remaster zag nooit het levenslicht dankzij verschillende rechtengerelateerde problemen rond de titel. Destijds was de juridische status van het spel uitgerekt tussen meerdere belanghebbenden, van de Bond-bazen bij filmproductiebedrijf EON tot Nintendo (uitgever van het origineel), Microsoft (eigenaar van de ontwikkelaar en vermoedelijk code) en Activision (de toen- houder van de Bond-licentie voor games, meer geïnteresseerd in het maken van hun eigen GoldenEye met in de hoofdrol Daniel Craig). Dit alles bleek onoverkomelijk, dus de remaster werd ingeblikt.
In de nasleep hiervan gebeurden echter twee dingen. Veel van het werk dat aan deze GoldenEye-remaster is gedaan, is gedaan om ons een fantastische Xbox 360-poort te geven van zijn spirituele opvolger, Perfect Dark. En later, later, lekte de GoldenEye-remaster voor Xbox 360 gewoon … uit.
Het is duidelijk dat iemand die toegang had tot de bestanden en die teleurgesteld was dat het nooit het daglicht zou zien op het internet is gevallen, de remaster is ongelooflijk — net zo’n goed werk als de Perfect Dark-release — en het is eigenlijk klaar. Maar cruciaal – en dit is waar de teleurstelling begint – was een veel uitgebreidere vernieuwing dan wat Xbox nu krijgt in deze nieuwe, andere en officiële release. De remaster bevatte een complete visuele revisie, met wat geknepen geometrie en opnieuw gedaan textuurwerk. Het zag er verrassend goed uit, en hoewel zulke artistieke veranderingen niet voor iedereen weggelegd zijn, bevatte het ook een knop om terug te schakelen naar de N64-beelden. De onderstaande vergelijking toont de visuals van de niet-uitgebrachte remaster versus de zojuist aangekondigde Xbox-release.
Cruciaal is dat de menu’s van deze versie verwijzen naar lokaal, systeemkoppeling en online spelen via Xbox Live. Het zou de definitieve versie van GoldenEye zijn geweest, net zoals Perfect Dark 360 nu de enige versie van die klassieker is die het waard is om te spelen.
Deze versie is speelbaar. Het is min of meer gedaan. Hierboven zie je een ingesloten video van onze vrienden bij Digital Foundry die rondhangen en spelen in een Xbox 360-emulator. Het werkt. Het voelt als een voltooid spel, maar dan met relatief kleine details.
Wat een vraag oproept: waarom zou deze versie worden weggegooid ten gunste van een volledig nieuwe, volledig inferieure versie? N64-visuals in 4K, geen online spelen … en op Switch krijgen fans letterlijk de N64-versie, wratten en alles – maar ze kunnen in ieder geval online spelen.
Ik ben gefascineerd door wie of wat hiervoor verantwoordelijk is. Komt dit door EON, een bedrijf dat de afgelopen jaren afkeer heeft geuit tegen het bloeddorstige karakter van veel oudere Bond-videogames? Wilden ze alleen het origineel uitbrengen, en niets meer, dat meer details zou kunnen toevoegen aan het afslachten van eindeloze goons door Bond? Is dit onderdeel van het verbale sparren tussen Nintendo en Xbox over de rechten, waarbij beiden uiteindelijk een soort van omgebogen versie moesten krijgen?
Wat het antwoord ook is, het is klote. Het is ook een waarschuwend verhaal over wat er gebeurt als projecten met een onzekere status lekken: wie die ervan op de hoogte is, kan naar deze nieuwe GoldenEye-remaster kijken zonder te denken aan de superieure versie die we niet hebben gekregen? Niet ik. Zelfs dan denk ik echter dat een redelijke verwachting zou zijn dat elke GoldenEye-heruitgave overeenkomt met de behandeling die Perfect Dark kreeg. Dit komt niet eens in de buurt.
Echt, beide platforms zouden een volledige release van de poort uit het Xbox 360-tijdperk moeten hebben, opgepoetst en afgewerkt – idealiter met platformonafhankelijke multiplayer. Wat we in plaats daarvan hebben, is het beste van geen werelden. Wat ons een definitieve GoldenEye had moeten opleveren, vertroebelt het water alleen maar verder – wat inderdaad jammer is. Hoewel, men veronderstelt, het is beter dan niets. Dit is tenslotte een van de beste games aller tijden.