In mijn laatste jaar van de basisschool werkte heel groep 6 samen om een tijdcapsule te maken. Dit was niets nieuws, dat weet ik zeker. Ongetwijfeld is het schoolveld nu bijna onmogelijk om te navigeren door op kostbare artefacten uit een vervlogen tijdperk te stappen. Maar het punt is, we probeerden een pakket samen te stellen waar op een dag naar zou worden gekeken door toekomstige kinderen (waarschijnlijk met hoverboots en hovercars, en hoverfood en zweefhonden), zodat ze de wondere wereld konden waarderen wij woonden in.
Mijn geheugen is een beetje wazig over de exacte details van de meegeleverde items, maar er was zeker een trol met feloranje haar. Er was een stuk sponsvoetbal (handig!), een gevlochten touwtje, een pakje gepekelde ui Space Raiders-chips (houdbaarheidsdatum ruim voordat de capsule zou worden blootgelegd), en een van die fietsreflectoren die je erin kreeg pakjes Frosties ontbijtgranen. Allemaal absoluut perfecte voorbeelden van de vroege jaren ’90 kindertijd, ik denk dat u het met me eens zult zijn.
Helaas was er niet voor iedereen in groep 6 ruimte om een item te doneren, maar omdat ik op dat moment ongetwijfeld het populairste, slimste kind van de school was, kreeg ik de kans om een item naar voren te brengen.
Ik was op dat moment goed in voetbal, maar aangezien iemand anders het ronduit absurde en idiote “beetje gebruikte voetbal” al had ingevoerd, moest ik buiten de kaders denken. Ik had het idee. De kindertijd was toen in wezen vrij eenvoudig. Buiten spelen, kranten oprollen om mensen mee te slaan en voetbalstickers verzamelen.
Het punt was echter dat ik er geen zin in had om mijn kostbare swapsies-verzameling op te geven. Ik had echter een enorme hekel aan Manchester United, gesteund door het feit dat mijn klasgenoten de slechtste glorie-supporters aller tijden waren.
Dus nam ik afscheid van mijn Merlin’s Premier League #56 Lee Sharpe-sticker uit 1993. Ik hoop dat op een dag een kind je gezicht zal zien en ontdekken hoe je verder ging met het geven van een barbecue voor je fans, georganiseerd in je eigen huis.
Dus, met dat gezonde verhaal van een wereld die het waard is om te behouden, welkom bij de VG247 Beste games ooit podcast, Aflevering 14: Beste game die je de ruimte in zou schieten om te bewijzen dat de aarde het niet waard is om te redden. Die segue was zo ernstig, het spijt me als je er een whiplash van kreeg.
Laat ons alsjeblieft weten wat je van de show vindt – en als dit de eerste keer is dat je luistert, ga dan terug om naar de vorige afleveringen te luisteren. Als u suggesties heeft voor onderwerpen, horen we die graag. Als we niet snel met nieuwe ideeën komen, moeten we een soort willekeurige onderwerpgenerator maken – eigenlijk geen slecht idee.
“Wat is de beste podcast voor games ooit van de VG247?” vraag je terwijl je je afvraagt welke voetbalsticker je zou willen begraven in een tijdcapsule. Of de LOL Surprise-sticker, welke stickers je ook kiest om te verzamelen. Hoe dan ook, deze podcast, en daarom ben je op deze pagina (om niet over onmogelijke keuzes in je hoofd te lopen), is in wezen een panelshow van 30 minuten waarin mensen (ik en enkele anderen op VG247) beslissen over de beste game in een bepaalde categorie. Dat is het. Het is goed. Luister ernaar.
We hebben hieronder wat details over de inhoud van de show (als je een opfriscursus wilt krijgen voordat je naar de opmerkingen gaat om een prachtige, weloverwogen post te maken of niet wilt luisteren, maar wel wilt weten welke games we hebben gekozen), dus als je spoilers wilt vermijden, scroll dan niet voorbij deze door fans gemaakte creatie van hoe Chris Bratt eruit zou zien als hij de ruimte in werd geschoten. (Ondersteun vrienden van VG247, People Make Games, op Patreon).
Het beste spel dat je de ruimte in zou schieten om te bewijzen dat de aarde het niet waard is om te redden
Dit is het onderwerp van aflevering veertien van VG247’s Best Games Ever Podcast. Hier is een overzicht van wie wat heeft gekozen.
Tom – De meeste Roblox-spellen
Roblox zit vol met hersenloze games die zijn ontworpen om in-game uitgaven aan te moedigen om een willekeurig doel te bereiken. De meeste hebben weinig gameplay behalve herhaaldelijk op een knop drukken, zoals Strongman Simulator. Het is extreem vervelend en een voorbeeld van waarom we geen videogames verdienen.
Alex – Gal Gun
Ik ga hier niet eens een video voor insluiten. Luister naar hoe we erover praten in de podcast en je begrijpt waarom. Als je het googled, doe het dan misschien niet op een werkcomputer.
Connor – Detroit: Word mens
Detroit: Become Human is een spel dat me heel, heel verdrietig maakt. Ik begrijp niet hoe Quantic Dreams er steeds mee wegkomt. Elke keer dat ze een game uitbrengen, krijg je een visueel indrukwekkend product met een paar gouden klompjes, gewoon weggespoeld met de meest onaangename schrijf- en verhalende richting ter wereld. Maar ze blijven terugkomen! Op de een of andere manier slepen ze grote namen als Clancy Brown (stem van Mr Krabs) mee voor geweldige optredens in zo-zo-games.
Het is het perfecte voorbeeld van gemist potentieel, van talloze tweede kansen die worden gegeven aan mensen die ze naar mijn mening niet zouden moeten krijgen. Als je dit de ruimte in zou schieten en buitenaardse wezens het in handen zouden krijgen, zouden ze zich waarschijnlijk super teleurgesteld voelen en wegdrijven naar exploderende zonnen, een komeet of een miljoen andere interessantere dingen.
Kom over een week terug voor een nieuwe aflevering van VG247’s Best Games Ever Podcast.
Als je meer podcasts wilt, kun je slechter doen dan onze vrienden van Rock Paper Shotgun te bezoeken die de Electronic Wireless Show hebben. Eurogamer heeft twee shows (hebzuchtig!), Digital Foundry heeft DF Direct, Dicebreaker dekt de wereld van tabletop gaming en de Outside Xbox-kavel heeft Oxventure – A Dungeons & Dragons Podcast.