League of Legends is op dit moment een esports-berg. In de loop der jaren sinds de eerste dagen van de westerse professionele gaming, is het doorgebroken en gestegen door tektonische verschuivingen in het wereldtoneel, en uiteindelijk torent het uit boven de meerderheid van zijn concurrenten, zowel binnen zijn genre – als daarbuiten. Het heeft zelfs de verheven hoogten bereikt die nodig zijn voor je moeder of vader om erover te horen. Er is een goede kans dat als je een zus hebt, ze uit is gegaan met een mid-laner, god help haar. Door de stad lopen met een T-shirt van Fnatic of Evil Geniuses kan op bepaalde plaatsen een soortgelijke reactie uitlokken als een (echt of Amerikaans) voetbalshirt. Als ik een zoomer in de merch van een NA-team zie, moet ik erom lachen. Als ik iemand in ouderwetse Shalke-kleding zie, ben ik geneigd ze te tongzoenen.
Maar die platen begraven onder deze wereld van competitieve videogames blijven malen, wat ertoe leidt dat Riot Games zijn steeds groter wordende invloed uitbreidt naar nieuwe weiden die zijn kroontitel eenvoudigweg niet kan bereiken. Valorant is sinds de release enorm populair geworden, met fans en spelers van zijn meest opvallende concurrent (CS:GO) springschip en laat alleen de loyalen achter. Wild Rift, de mobiele game League of Legends, lijkt tot vergelijkbare hoogten te groeien, terwijl Legends of Runeterra zijn eigen publiek onder de hardcore kaartduellers uitschakelt. Deze ooit eenzame, angstaanjagende berg heeft een reeks familiale toppen gevonden.
Dit is natuurlijk geweldig voor Riot en zijn basis — maar met titels als Project L en de verre Riot MMO onderweg, wat is de rol van League of Legends in dit moderne landschap? Is het nog steeds zo belangrijk, als essentieel voor het succes van Riot esports? Is het net zo glanzend als vroeger, omringd door frissere, groeiende games?
Om daar achter te komen, vloog ik naar Malmö, Zweden voor de LEC Summer Split-finale. Daar sprak ik met fans, shoutcasters en senior medewerkers om een consensus te vinden over waar League of Legends in de harten en hoofden van zijn meest hardcore fans zit, zo’n 13 jaar nadat het op onze schermen arriveerde.
Laten we beginnen met de fans, de lijm die dit hele ding bij elkaar houdt. Met het eerste live publiek sinds 2019 als gevolg van COVID-beperkingen en lockdowns, waren de vibes rond de arena en de aangrenzende LEC-expo elastisch – stuiterend tussen een aura van opwinding en een van opluchting. Voor de zaterdagwedstrijd tussen Fnatic en Rogue sprak ik met verschillende aanwezigen die rondzweven in de zaal. “Ik heb het vanuit mijn slaapkamer bekeken, dus dit is veel beter dan dat”, roept Alex uit. Hij en zijn drie vrienden Kate, David en Owen reisden vanuit het Verenigd Koninkrijk en Ierland naar Malmö – elk in hun respectievelijke teamtenue – om de finale te bekijken.
Op de vraag of ze allemaal nog steeds van het spel genieten, krijg ik een grijns en lauw gelach van de groep. “Ja … ik ben nog steeds een gedegenereerde League!” Geeft Alex toe, voordat zijn leeftijdsgenoten volgen met soortgelijke verhalen. “Natuurlijk kan het soms frustrerend zijn, maar ik vind het nog steeds leuk om te spelen, zelfs nu.” Elk van hen, die het spel al enkele jaren samen heeft gespeeld, blijft zelfs na al die tijd geïnvesteerd in de competitieve scene en het spel zelf.
Maar hoe zit het met de andere titels die onder de paraplu van Riot Games vallen? Volgens de aanwezigen op het grootste League-evenement van Europa dit jaar was een algemeen optimisme over andere RIot-titels, ongeacht het genre, de norm. “Ik ben onlangs Valorant gaan volgen en ben het ook gaan spelen. Het is best leuk!” roept Harry Savage uit, een in het Verenigd Koninkrijk geboren en getogen Fnatic-fan die over de Noordzee vloog om zijn favoriete team te steunen met een speciaal shirt op zijn rug. “Dit is mijn allereerste live-evenement. Ik wilde in 2017 naar een in Londen gaan, maar ik zat op de universiteit en kon het toen gewoon niet redden.
Harry maakte, samen met letterlijk duizenden andere gelijkgestemde spelers en toeschouwers, de reis naar Malmö nu de menigte weer in de arena was, en de arena met 15.500 capaciteit pakte dit weekend vol. Terug thuis troffen de LEC-finales 732.573 piekkijkers online, een duizelingwekkend aantal voor een evenement met slechts drie teams uit één regio. Vergelijk dit met CS:GO, een andere uitstekende en eindeloos populaire esports-titel, die 762.885 toeschouwers had. Voor ongeveer 32.000 extra kijkers was het een groot wereldwijd evenement met teams van over de hele wereld. In die context is het moeilijk om de aanhoudende impact die League heeft op het bredere esports-landschap buiten beschouwing te laten, zelfs als extra games hun pad naar boven volgen.
Trevor “Quickshot” Henry, een van de meest prominente commentatoren voor League of Legends (evenals een grote aanwezigheid in het weekend), ziet League een senior, familiale relatie aangaan met andere Riot-titels.
“Het is de oudere broer die de universiteit afmaakt, een geweldige baan heeft en nu de volgende carrièrestap uitzoekt”, zegt Henry. “En als oudste broer of zus die nu jongere broers en zussen heeft die in zijn schaduw leven, krijg je meerdere dingen: allereerst leer je, kun je kennis en ervaring delen. Ik denk dat als je in het bijzonder naar Valorant kijkt, de manier waarop het ecosysteem en de esports-scene zich ontwikkelt, enkele van de functies, de kijkerstools met betrekking tot esports en omroep… God. Ik wou dat ik ze in League of Legends had.
“Ten tweede denk ik dat als je kijkt naar hoe het ecosysteem is geëvolueerd en de snelheid waarmee het is geëvolueerd, je weet dat het twee/tweeënhalf jaar is van een soort grassroots-toernooi tot toernooi en dat je nu al naar partnerschap kijkt. modellen. Dan denk je ‘oké, League of Legends heeft er tien jaar over gedaan om dat uit te zoeken’”.
Dus je hebt League die blijft groeien, en je hebt zustergames die een pad volgen dat is uitgestippeld door de decennialange progressie naar populariteit, maar hoe houd je het in een leidende positie? Is dat ook het doel? Volgens Alberto Guerrero, senior directeur van esports voor de EU, heeft Riot zijn ogen gericht op het maken van evenementen zoals de LEC Finals tot grotere, meer op fans gerichte evenementen die spelers persoonlijk naar de evenementen zullen brengen.
“We hebben de expo voor ons, wat zeker heel belangrijk is. Strategisch is het een van de gebieden die volgens mij in de toekomst zal groeien. Ik stel me een toekomst voor waarin we twee ongelooflijke dagen van competitie hebben, en waarom niet drie of vier dagen met activiteiten voor de gemeenschap? Misschien kunnen ze zich van donderdag tot zondag uitleven. Interactie met de teams, interactie met de spelers, met de partners die we hebben die dingen met de fans willen doen. Dit is voor mij een startpunt en is een van de gebieden waarvan ik denk dat we gaan groeien.”
Wat de wedstrijd zelf betreft, lijkt Alberto trots op de kwaliteit en het schijnbare plafond dat ze hebben bereikt op het gebied van fysieke evenementen. Het enige dat in me opkomt, is een breder bereik van meer traditionele mediavormen. “Ik vind echt dat we het verdienen om gezien te worden; Ik bedoel zenders. Ja, ik wil geen specifieke media noemen, maar we kunnen goede content zijn voor elk tv-kanaal. Voor mij gaat het meer om ‘blijven doen waar we mee bezig zijn’ en de groei online zal er zeker komen. We gaan naar de grootste gesloten locaties waar we kunnen komen. We zijn in elke stad. Dus ik kan me niet echt iets anders voorstellen dan het expo-ding dat veel ruimte heeft om te groeien.”
Of League of Legends over drie, vijf of tien jaar aan de top blijft, valt nog te bezien. Maar te oordelen naar de mensen ter plaatse in Zweden, zelfs 10 jaar later, is het moeilijk om te beweren dat het niet de Everest van gaming is – althans nu.