Het is nu officieel en onweerlegbaar: Lego is allang niet meer alleen voor kinderen. Dat is natuurlijk altijd zo geweest, maar de laatste jaren is het bedrijf zelf dit feit gaan omarmen. Eerst was er ‘Creator Expert’, een reeks grotere, ingewikkelder en duurdere sets. Toen kwamen de door volwassenen aangestuurde verpakkingen, gesignaleerd door strakke zwarte dozen en een marketingcampagne die vrolijk ‘Adults Welcome’ verklaart. Zoals veel van het beste kinderspeelgoed, is Lego op de eerste plaats voor kinderen, maar het is ook perfect geschikt voor volwassenen.
De Lego-groep’s laatste uitstapje naar de wereld van sets gericht op degenen die met alarmerende snelheid naar hun middelbare leeftijd razen, is set 10306, de Atari 2600. Dit is precies wat je denkt dat het is – een bijna maar niet helemaal levensecht schaalmodel van een van de belangrijkste consoles in de gamegeschiedenis, daterend uit 1982.
Eerlijk gezegd, de 2600 is nogal voor mijn tijd (mijn eerste console was een Mega Drive), maar ik behoor niettemin absoluut tot de doelgroep van deze set: een videogame-nerd die ook dol is op en complexe Lego verzamelt, met waardering voor het kunstenaarschap van de oudere videogameconsoles. Ik bedoel, de machine heeft een houtnerfafwerking, in godsnaam. Dat snap je gewoon niet meer.
Als bouwproject is Lego’s 2600 een prachtige kleine ervaring. Met een gewicht van $ 239,99 / £ 209,99 voor 2532 stuks, is het een grote set en het soort project dat je even nodig hebt om door te komen. Ik denk dat de prijs aan de dure kant is voor wat de kern van de set is – maar daar kom ik zo op terug.
Maar hoe zit het met het grootste deel van de set? De 2600-console zelf is geweldig, net als de slimme, van stenen gebouwde joystickcontroller. Er zijn overal een aantal nette bouwtechnieken gebruikt, en een geweldige combinatie van oranje en bruine stenen helpt om de iconische houtnerf op de voorkant van de console te creëren. Logo’s en iconografie op de console worden volledig met prints verwerkt – er zijn geen stickers te zien op de console zelf. Dit is een grote overwinning.
Er zijn mooie, klikbare schakelaars voor dingen zoals de spelkeuze en aan/uit-schakelaars, waardoor het voltooide model een beetje voelbaar aanvoelt. Net als het Lego Nintendo Entertainment System kan de Atari ook met stenen gebouwde spelcassettes meenemen, die er net als bij het echte werk in passen. Dit is in de eerste plaats een model, maar er is een speelbaar element dat ik op prijs stel.
Verborgen net onder de motorkap van het lichaam van de 2600 is een schattig klein paasei. Trek het hoofdgedeelte van de machine naar u toe en omhoog klapt een klein diorama uit de jaren 80 – een passende woonkamer. Er is een bedrade telefoon, een 2600- en CRT-tv met Asteroids, een poster die verwijst naar Indiana Jones via de oude klassieke Lego-lijn Adventurers, een VHS-band, een boombox en een Lego-minifiguur die daar woont. Het is een leuke toevoeging en maakt het punt van de set duidelijk: hardcore nostalgie uit de jaren 80.
Het is geweldig. Mijn kleine bedenkingen over de prijs hebben niets te maken met de hoofdconsole, maar meer met de extra’s. Naast de console en joystick bevat de Lego Atari-set drie gamecartridges en een miniplank om ze in op te bergen. Bovendien kan elke cartridge uitgebouwd worden tot een diorama voor elke game – zodat de Asteroids-wagen een aparte build van een ruimteschip en exploderende ruimterotsen bijvoorbeeld. De patroonkunst wordt bereikt via stickers, zoals op de NES.
Deze side-builds voelen eigenlijk een beetje overbodig aan, en dit is waar de set me een beetje verliest. Hier even binnen honkbal – de manier waarop Lego-sets worden ontworpen, is dat het concept eerst wordt ondertekend, voordat een ontwerp wordt gemaakt, en dat is inclusief een prijsklasse. Eerlijk gezegd voelt dat alsof het hier de boosdoener is: de ontwerper kreeg een budget en een uiteindelijke verkoopprijs voor de Atari 2600, maar na het uitbouwen van het ontwerp van de console en de controller viel het ontwerp onder het budget. Dus diorama’s en patroonhulzen worden toegevoegd om de kosten te compenseren om overeen te komen met de geplande verkoopprijs – maar deze elementen voelen uiteindelijk aan.
Met de Lego NES was de grote CRT-tv die erbij werd geleverd logisch als onderdeel van de set en voelde als een lonend bouw- en displaystuk op zich – minder met deze cartridges en vooral met de opslagtoren voor karren – die is gebaseerd op een echt Atari product maar voelt ook volledig overbodig aan.
Dat gezegd hebbende, is het moeilijk om te veel te argumenteren tegen de waarde van deze set. Eenmaal gebouwd, is het een indrukwekkende, nostalgische constructie – en het soort dingen waar je trots op zou zijn om te laten zien.
Dat is Lego voor volwassenen op zijn best – een boeiende, hersenkrakende build en een model dat het waard is om aan het einde te laten zien. Hier is de Atari 2600 perfect geschikt voor. Het voegt zich bij de NES als een prachtig display-stuk voor retro-gamers. Nu Nintendo en Atari klaar zijn, zit er maar één ding op: het is tijd voor een Sega-console. En dan een PS1. Luister je mee, Lego?