Duivel kan huilen, Kogel stormen God van de oorlog een bar binnenlopen. Ze zitten allemaal, drinken wat en kletsen over wraak (of zoiets). Plots trapt een cowboy met grindstemmen met pissige ogen en een six-shooter in zijn hand de saloondeuren naar binnen. was vijf jaar oud. “We hebben geen Noormannen, space edgelords of de zoon van een demonenkoning in het Oude Westen nodig.”
En hij heeft gelijk, weet je? Als een van deze spellen naar de westerse setting zou gaan, zouden ze mislukken en falen. Hun toon zou gewoon niet werken: het trio van hoofdpersonages van Devil May Cry heeft zich recentelijk gevestigd in zeker-niet-Londen, en die moderne setting paste goed bij de serie voorliefde voor afdaling naar de hel. Bulletstorm had zijn uber-kapitalistische planeetkolonie nodig om de anarchistische chaos van zijn kerncast te contrasteren. God of War… nou, het is een paar millennia te vroeg bij Sony Santa Monica, nietwaar?
Er is dus een gat in de over-the-top actiemarkt in de grenslanden van het Amerikaanse Westen. En — vers van de achterkant van de uitstekende Shadow Warrior 3 en de kunstzinnige Trek naar Yomi — concentreren de mensen van Flying Wild Hog zich op wat ze het beste kennen: snelle, harde, bloedige actie. En het schopt kont (letterlijk en figuurlijk).
Het uitgangspunt van Evil West is bemoedigend eenvoudig: een duistere dreiging verslindt de Amerikaanse grens. Je speelt als de laatste van een korps, een uiterst geheim instituut voor vampierenjacht, en – volgens de ontwikkelaars – “de laatste lijn tussen de mensheid en een diepgewortelde terreur die nu uit de schaduw komt”. De game verkoopt je als een Wild West Superhero en de redder van de jonge Verenigde Staten van een bovennatuurlijke vampierdreiging. Het is heel wetens, en het leunt in hoe belachelijk het allemaal is met moedwillig zelfvertrouwen.
Of je nu ontwijkt wegrollend van een vampier-mutant die op je af komt met zijn jammerende ledematen, hoofdschoten schiet op zwervers in echte schietpartijen in Tarantino-stijl, of je door magie aangedreven vuisten op vijanden slaat en ze afmaakt op een manier die zou zelfs Doom doen blozen, Evil West voelt gewoon goed in de handen. Het geeft je bedreigingen, maar het geeft je het gevoel dat je een sigaar rokende, met pistolen opzwepende badass bent, waardoor Clint Eastwood eruitziet als een poes.
Het is misschien in het baasgevecht (tegen een gevleugelde bloedbrief die je heel duidelijk dood wil) dat de flowstate van Evil West zich het beste presenteert. Je ontwijkt en rolt uit de weg van zijn ontploffing, schiet jezelf een paar headshots op zijn zwakke plekken, stoot hem op de grond. Kom dichterbij, gebruik je overweldigd melee en het proces herhaalt zich. Maar deze keer zijn er enkele ingehuurde goons die in de strijd worden geroepen – dus je doet het allemaal opnieuw, terwijl je potshots krijgt in de advertenties. Hierdoor zullen ze gloeien (zoals in DOOM) en kun je een finisher doen. Scheur en scheur en herstel de gezondheid. Dan terug naar de baas.
Het is alsof je twee stappen in een moshpit doet; time it, voel het ritme, speel het spel met stijl en voel je als een god. Schieten, rollen, trappen, rollen, schieten, slaan, genezen. De muziek klopt binnen, de geluidseffecten accentueren het allemaal heftig en onmiskenbaar, en het scherm vult zich met bloed. Het is Devil May Cry, maar met veel meer nadruk op de afstandswapens — ze zijn er niet om combo’s aan elkaar te breien, maar eerder om de gevechten verbonden te houden, om de fasen verder te brengen. Respecteer al je tools, en het spel voelt als een bliksem in je handen (wat eigenlijk passend is, aangezien dat je magische handschoen versterkt).
Ik vertelde Tomasz Gop van Flying Wild Hog dat de game behoorlijk op Bulletstorm leek nadat mijn preview-sessie was afgelopen: er is iets aan het samenspel van wapens, melee en vaardigheden dat spiritueel in lijn lijkt te zijn met het pulpdebuut van People Can Fly. “Nou,” lacht Gop, “er is zelfs een energiezweep die je in het volgende level krijgt, dus…” Een energiezweep! Een vijand in een krat dynamiet laten vliegen, ze op de vlucht jagen en ze vervolgens terug in je gretig wachtende handschoen trekken om uit elkaar te worden gescheurd voor gezondheid? O, genade. Ik kan het niet aan!
Evil West is waarschijnlijk mijn showspel voor Gamescom 2022: het soort spel dat je aan 30 minuten speeltijd kunt zien dat je urenlang zult spelen. dagen. De bastaard-nakomeling van de grootste actiegame aller tijden, maar zichzelf aan het leren hoe ze uit het peloton kunnen springen en tegelijkertijd iets anders kunnen doen? Schrijf me in. Evil West wordt gelanceerd voor pc, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S op 22 november 2022 – en de datum kan niet snel genoeg komen.
Oh, en het helpt je om ook alle spinnen in het spel uit te schakelen.