Het is Barking, 1978. We spelen een uitwedstrijd tegen de Under 9 Tigers, en ik sta in het doel, als enige keeper van het team, en ondanks dat mijn herhaalde verzoek om nieuwe kniebeschermers consequent wordt afgewezen. “Hebt het geld niet, jongen” was het constante refrein van de manager, Keith, ooit gekleed in zijn suède jas, gouden kettingen en kasjmier polokraag: het standaarduniform in de tijd van mensen die een grote status hadden in kleine steden .
Straffen op het laatste moment. Onbeschermde gewrichten. Een spits, vier jaar ouder dan ik, die een aantal jaren op school is achtergehouden vanwege zijn gedragsproblemen. Waarom zijn academische vooruitgang werd weerspiegeld door de plaatselijke voetbalcompetitie is en blijft een mysterie, maar je moet het accepteren voor de doeleinden van dit verhaal. Het punt is: hij was drie keer zo groot als ik, en zijn benen waren pneumatische zuigers die mijn hoofd schoon konden maken zonder dat ik het opmerkte.
Gelukkig schopte hij de bal, in plaats van mijn schedel, die alleen van zijn kinetische woede werd gered omdat hij niet het object op de grond voor hem was. De bal vloog naar de achterkant van het net en zou een gat door de tribune en in de stomerij aan de overkant van de hoofdweg hebben geslagen, ware het niet voor mijn linkerknie. Mijn onbeschermde linkerknie. Wat overigens de reis van de bal in het net niet belemmerde.
We verloren natuurlijk. De ouders van mijn team waren woedend op Keith vanwege zijn roekeloze zuinigheid: voor slechts 89 nieuwe pence had een gloednieuwe set kniebeschermers zowel mijn been van het breken als onze plaats in de junior league kunnen redden. “FIFA, idioot, Keith!” schreeuwden ze. “FIFA is niet van toepassing op amateurs, Terry!” schreeuwde Keith terug. ‘Het is een universeel principe, Keith! Voetbal in, voetbal ‘aht!’ voegde Manky Paul, de tuinman, ter verklaring toe. “Als je niet investeert, zul je nooit meer rendement zien!”. En hij voegde eraan toe: “Jij plonker!”.
“Piffle”, zei Keith, voordat een woedende menigte zijn hoofd naar binnen trapte. En vanaf die dag tot nu toe heb ik een fundamenteel principe van het leven begrepen: je krijgt er alleen uit wat je erin stopt. Of dat nu geld is, enthousiasme of het nemen van de tijd om kleine vijfsterrenrecensies van je favoriete gaming-podcasts achter te laten, zodat de betrokken mensen deze geweldige inhoud kunnen blijven produceren.
Welkom bij VG247’s The Best Games Ever Podcast: Ep.19 – De beste game met een geacroniseerde naam als ‘FIFA’ die geen FIFA is.
Laat ons alsjeblieft weten wat je van de show vindt – en als dit de eerste keer is dat je luistert, ga dan terug om naar de vorige afleveringen te luisteren.
“Wat is de beste podcast voor games ooit van de VG247?” vraag je terwijl je je afvraagt of het introverhaal is wat je denkt dat het is en of het echt is gebeurd. Ja en ja. Ik raad het niet aan. Hoe dan ook, deze podcast, en daarom ben je op deze pagina, is in wezen een panelshow van 30 minuten waarin mensen (ik en enkele anderen op VG247) beslissen over de beste game in een specifieke categorie. Dat is het. Het is goed. Luister ernaar.
We hebben hieronder wat details over de inhoud van de show (als je een opfriscursus wilt krijgen voordat je naar de opmerkingen gaat om een prachtige, weloverwogen post te maken of niet wilt luisteren, maar wel wilt weten welke games we hebben gekozen), dus als je spoilers wilt vermijden, scroll dan niet voorbij deze door fans gemaakte creatie van hoe Chris Bratt eruit zou zien als hij de bal was in FIFA 23. (Ondersteun vrienden van VG247, People Make Games, op Patreon).
De beste game met een geacroniseerde naam zoals ‘FIFA’ die geen FIFA is
Dit is het onderwerp van aflevering negentien van VG247’s Best Games Ever Podcast. Hier is een overzicht van wie wat heeft gekozen.
Alex – SSX Lastig
Voordat we ingaan op de vraag of we idioten zijn om games te kiezen die een acroniem hebben in plaats van een initialisme, laten we dat even opzij zetten en praten over welke van deze games de beste zijn. Het moet SSX Tricky zijn, toch? Afkomstig uit een tijdperk waarin het gewoon cooler was om een afgekorte naam te hebben, staat SSX eigenlijk voor Snowboard Supercross. Behalve dat het een goede game is, wordt ‘cross’ afgekort tot X – wat nog cooler is.
Het is de voor de hand liggende winnaar op basis van dat alleen – tack op de soundtrack en een over het algemeen geweldige feelgood-houding, en het is moeilijk om ertegen in te gaan.
James – DDR (Dance Dance Revolution)
Het ultieme gezelschapsspel, het ultieme arcadespel, DDR is net zo veel kinetisch plezier, of je nu speelt op een gigantisch zilveren podium met credits op de lijn of een gekreukte dansmat voor de tv.
Met tonnen klassieke popsongs en funky originele nummers die een geweldige reeks deuntjes vormen waar je gewoon mee kunt stampen, is er geen beter spel om op te staan, neer te gaan en overal te bewegen (vooral als er drank in je lichaam).
Met talloze inzendingen over een geschiedenis van 20 jaar, is Dance Dance Revolution een van de grote onderschatte franchises van gaming; direct herkenbaar en geliefd bij alle leeftijden, zowel casual als hardcore gamers.
Sherif – FEAR
FEAR is de game die Sherif heeft gekozen en is de enige inzending voor deze aflevering die daadwerkelijk in aanmerking komt. Ongelooflijk, toch?
Kom over een week terug voor een nieuwe aflevering van VG247’s Best Games Ever Podcast.